وصاياي امام (ره) دربيمارستان به مقام معظم رهبري

آنچه در پي مي‌آيد خاطره‏اي از رهبر معظم انقلاب اسلامي

 آيت‌ الله خامنه‌اي درباره توصيه امام خميني(ره) به ايشان

است؛ توصيه‏اي كه همچنان براي امروز ما درس‏آموز است: 

بهار سال 1365، روزى را كه امام (ره) در بستربيمارى بودند،

فراموش نمى‌كنم. ايشان دچار ناراحتى قلبى شده بودند و

 تقريباً ده، پانزده روزى در بستر بيمارى بودند. 

در آن زمان مـن در تهران نبودم. آقـاى حاج احمد آقا به من

تلفن كردند و گفتند سريعاً به آن‌جا بياييد؛ فهميدم كه براى

 امام  (ره) مسأله‌اى رخ داده است. آناً حركت كردم و پس

 از چند ساعت طى مسير، خود را به تهران رساندم. اولين

 نفر از مسؤولان كشور بودم كه شايد حدود ده ساعت پس

 از بروز حادثه، بالاى سر ايشان حاضر شدم. 

خـــدمت امام (ره) رفـتم و هنگامى كه نزديك تخت ايشان

رسيــدم، مـنقلب شــدم و نـتوانستم خودم را نـگهدارم و

گريه كـــردم. ايشان تلطف فرمودند و با محبت نگاه كردند.

 بعد چند جمله گفتند كه چون كوتاه بود، به ذهنم سپردم؛

بيرون آمدم و آنها را نوشتم. 

در آن لــحظاتي كه امام  (ره) ناراحتى قلبى پيدا كرده بودند،

 ايشان انتظار و آمادگى براى بــروز احتمالى حادثه را داشتند،

 بنابراين مهمترين حرفى كه در ذهن ايشان بود، قاعدتاً مى‌بايد

در آن لحظه‌ى حساس به ما مى‌گفتند. ايشان فرمودند:

« قـوى باشيد ، احساس ضعف نكنيد ، بـه خدا متكى باشيد،

 « اشدّاء على الكفّار رحماء بينهم» باشيد، و اگر با هم بوديد،

 هيچ‌كس نمى‌تواند به شما آسيبى برساند». 

به نظر من، وصيت سى‌صفحه‌اي امام(ره) مى‌تواند در همين

 چند جمله خلاصه شود. 

منبع: khamenei.ir 

:: بازدید از این مطلب : 3554